My Untold Story :) Ang Talambuhay ni Joana Paula S. Fernandez.

ako ng 3rd yr. high school

Sino nga ba ako??paula na sa kilalang "polah".Ako nga pala si Joana Paula S. Fernandez. Ipinanganak noong Enero 13,1995 sa Quezon City. Bininyagan sa Sto.Domingo church sa Quezon. Ang mga magulang ko ay sina Bienvenido Fernandez at Elgene Salvan. Kami ay apat na magkakapatid. Ito ay sina Elvin Francis Fernandez, Armel Irish Fernandez at Ferdinand Allan Fernandez. Ako ay bunso sa aming apat na magkakapatid kaming magkakapatid ay magkakahiwalay sapagkat ang aming mga magulang ay hiwalay na kaya’t ang tatlo kong kapatid ay luamaki sa aming Lola at ako ay sa aking mama. Mga dalawang taong gulang ako ng ako ay nasa mama ko sunod ako sa layaw ng aking mama dahil lahat nalang ng gusto ko ay nakukuha ko dahil pag minsan ay nagtatrabaho si mama at iniiwan niya ako sa kanyang kapatid na babae. Para pang babing-baby ako kung ituring dahil sabi nila ay mukha akong manika, dahil ang puti ko noong bata at ang liit pa ng mukha. Hehe. Ako ay madalas dalhin ng Mama ko sa Jollibee, at madalas kaming mamasyal at ibinibili niya ako ng laruan, ngunit ang mga laruang gusto ko ay mga pang Lalake tulad ng baril-barilan, kotse, at mga sundalo. Hindi ko alam kung bakit ganung mga laruan ang aking gusto. Ngunit ng mga apat na taon na ako,hinatid ako ng mama ko sa San Pablo kung nasaan na andun ang aking mga kapatid, at andun din ang aking lola, mga tito at mga pinsan sa Father side.

me with my brothers

   Noon ko lamang nalaman na may iba pa pala akong kamag-anak at kapatid. Akala ko ay magiging maayos na ako nung dinala ako sa San Pablo yun pala ay hinatid lang ako ng mama ko kay daddy at biglaan na kaming nilayasan ni mama. Ang huling sinabi lang ni mama sa akin nung iniwan niya ako ay “Dito ka muna ha, bibili lang ako ng pagkain babalikan kita,pakabait ka” Hindi ako pumayag na umalis si mama at hindi ko din alam na iiwan niya pala ako. Ako ay iniwan sa Lola ko, ako ay umiyak hanggang sa mag-umaga na, ang lahat ng mga kamag-anak ko ay pinatatahan ako sa pag-iyak. Hanggang sa malimutan ko na yung pangyayaring iniwan ako ng mama ko. Hanggang sa mag limang taong gulang na ako, tinuruan na agad ako ng aking mga kapatid na sumulat at bumasa. Sila ang tumutulong sa akin upang ako ay magka-muang sa mundo. Sa tulong din ng aking lola na nag-aalaga sa akin kapag wala ang mga kapatid ko, ang daddy ko naman ay nasa trabaho kaya’t hindi na niya kami naalagaan. Umuuwi lang siya kapag minsan. Hanggang sa mag anim na taon na ako, ako ay pinasok na agad ng lola ko sa grade 1. Hindi na ako pinag kinder. Pumasok ako sa San Marcos Elementary School. Ako ay kinakabahan pang pumasok, dahil wala pa kong kaalam-alam sa nangyayari, batang-bata pa ang isip ko ng mga panahong iyon, madalas lamang akong natutulog sa eskwelahan o di kayaý nagdadrawing at kumakaen. Wala pa akong kakilala noon yung pinsan ko lamang na kaklase ko pero mas matanda siya sa akin. Nang medyo tumagal na, ako ay natuto nang bumasa at magsulat. Sinasabi ng aking mga guro na magaling akong bumasa, ngunit tamad namang sumulat. Pag minsan pangaý tinuturuan ko ang mga kaklase kong bumasa ng mabilis. Ewan ko ba kung bakit ang bilis kong matutong bumasa. Noong mag-grade II naman ako,puro na lang kakulitan ang alam ko. Ako ay palagi nalang naglalaro pag minsan pangaý sa mga lalake ako nakikipag-laro. Hanggang sa mag grade III ako, wala na akong alam kundi ang paglalaro dati ay madaming mga gamit ang nasisira ko sa eskwelahan kaya naman kinakainisan na ako ng mga guro. At lagi akong sumasagot sa mga nakatatanda.At nung minsay nawala ang aking libro kaya naman hindi ko alam ang aking gagawin sapagkat napaka taray ng aking guro.Kaya naman malimit akong pag sabihan ng mga guro, dahil bata palang ako ay pasaway na. Noong mag grade IV naman ako, dito ko nalaman ang kahalagahan ng pag-aaral. Dahil ako na ang nangunguna sa aming klase. Ako na ang nagiging lider kapag may mga grupo dito ko din naipakita ang mga talento ko, tulad ng pag-sayaw,umarte,kumanta at pag minsan ako ang komidyante sa aming klase. At pag minsan ay inilalaban ako sa spelling bee, ngunit hindi naman napipili, at maging sa pag-tula. Dito dumating sa puntong ito nang nawalan ng trabaho ang daddy ko, kayat naging masalimuot din dati ang .Syempre hindi naman un maiiwasan db ?? :) . Dito rin ako nagkaroon ng step-mom sila ay nagka anak ni daddy, kaya’t naging lima kame. Nagkaroon ako ng kapatid sa labas. Ngunit nagkahiwalay din sila. Noong nag grade V nman ako, dito na ako nagkaroon ng mga crush crush hehe .. dito rin ako nagkaroon ng loveteam syempre mga bata pa, kayat kung anu anu na lamang ang mga naiisip.

cousins,auntie and brother. :))

 Nung mag Grade VI nman ako, nagkaroon na din ulit ako ng panibagong step-mom, siya ay mabait, at maalaga. Nang sa panahong iyon ay nagkaroon na din ng trabaho si daddy , kayat nakaahon naman sa pagtitiis. Nagging isang tunay na pamilya kami, dahil naging isang mabuting ina ang tingin namin sa aming step-mom. Siya na ngayon ang tinatawag kong mama. Dito ko naranasan ang pagkakaroon ng isang ina. Ginampanan niya ang pagiging isang tunay na ina sa amin. Pinuno niya ng pagmamahal ang pag suporta niya sa amin. Dahil nga sa sobrang pangungulila naming sa tunay na ina. Hanggang sa maka-graduate na ako, hindi ko na naisip ang tunay kong mama,dahil masaya na kami ng panahong iyon.At nang mga panahong iyan, nagiging spoiled ako, dahil lahat na lang ng gusto ko ay nasusunod.

with my cousin's wedding

      At nang mag ha-hayskul na ako, ako ay kinakabahan dahil hindi ko pa alam ang feeling namaging hayskul para bang kinakabahan. Sa private school sana ako pag aaralin kaso ay marami pang hinihinging mga requirements kayat ipinasok na lamang ako sa Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School. Nung mag 1st year ako hindi ko alam ang gagawin ko nung una dahil first time nga eh. May kakulitan pa nga ako ng mga panahong mga iyon dahil kung ano ano pa ang mga kalokohang pinaggagagawa ko. Ako ay masayahin kasi nung bata wala akong iniisip na problema. Naaalala ko noon nanlilibre pa ako sa kayabangan ko pati perang pamasahe ko ay ginastos ko na, dahil hindi ko na inisip yun ang sabi ko sa sarili ko “bahala na nga” noon ay nafeel ko yung tinatawag na 123, ako ay tinatawanan ng mga kaklase kong kasabay, dahil nga sa gastusera ako hahaha..at ng sa pagkakataong ito,ako ang napiling gumanap na Donya Valerina sa Ibong Adarna na dula dulaan na proyekto namin sa asignaturang Filipino I.Hindi ko inaasahang ako ang naging first sa pagganap,sapagkat wla pa akong tiwala sa sarili ko.Gayun pa man ay laking tuwa ko ng binigyan ako ng pag alala bilang sa pinaka mahusay gumanap.     At nang mag Second year ako, wala ako sa mood sa pag aaral kaya't ako ay may pa emo-emo pang nalalaman hahahaha…. Lahat na lang ng mga kaweirduhan kong pinag-gagagawa. Ako ay napabarkada kasi kaya’t nagiging bad girl ako noon.

me with party pips

  At nang mag 3rd year naman ako eto yung hindi ko malilimutan. Ako ay nagkaroon ng hindi malilimutang mga kaibigan,sila ay masayahin sa pagiging 3rd year ko dahil nga sa kaklase kong puro kalokohan. Dahil sa taglay nilang kasalawan pero masasaya naman. Ang seksyon namin ang bukod tanging kinaaayawan ng mga guro dahil nga sa magulo, laging maingay ang classroom at laging makalat sa silid. Hinding hindi ko malilimutan ang pagkainis sa amin ni Mrs. Gonzales ang guro namin sa English III. Dahil sa talagang ayaw niya sa amin at nung mag unang pasukan, ako agad ang kina inisan niya kasi lagi nalang akong tumatawa sa klase niya. Pero nung tumagal ay nawala naman na ito simula ng ako na ang ilalaban sa tula sa English medyo gumaan na ang pakikisalamuha ko sa kanya. Naalala ko noong dati ay lagi kaming pinapagalitan at sama-sama kameng sinesermonan ng mga guro. At nung minsay nag-away sa classroom namen ang mga kaklase’t mga kaibigan ko. Lahat sila ay na guidance buti nalang ako ay hindi nakasali sapagkat hindi ako nakikipag-away dahil mabaet ako :). Pero nang maka-ayos na tinawag nila ang samahan namin ng “Party Pipz”dahil mahilig sa mga kasiyahan. Kaya naman hindi malilimutan ang 3rd year.

with my friends

   Eto na ng mag 4th year naman ako napahiwalay ako sa mga kaklase ko ng 3rd year dahil 3F ako naging 4E na.Noong una ay ayokong maging 4E dahil nga sa mapaphiwalay ako sa kanila. Siyempre hindi naman pwede no choice ako hehehe.. pero pinipilit ko naming maging masaya, at nangyari naman. Masasaya din pala ang mga bago kong kaklase may kalokohan ding taglay. At dito ko na nakilala ang mga kaibigan ko na sina Christiana Galang, Krystal Gutierrez at Bernadette Ilagan. Masaya kame palage kapag kame ang magkakasama hindi ko din malilimutan ang 4th year dahil sa lahat nalang ng mga gimik na ginagawa namin at pati na rin yung sa lovelife,syempre mawawala ba nman yan ..hehe. Lahat na lang ng mga gimik ginagawa namen at mga kalokohan naming tatlo ay puno ng kasiyahan. At lagi kaming magkakasama san man pumunta. Kaya nga tinatawag kaming triplets at tres dalyas hahaha.Dahil sa style ng buhok naming parehas maiigsi.at pag minsan ay kasama pa nmen si VJ Vitriolo na sobrang kulet.. . At ang lakas ng appeal namen sa mga tao haha. Well Well Well, may sense of humor talaga kame the best talaga ang 4th year. Lahat na lang ng feelings ay mararamdaman muna.

ako at sya. :))) <3

At dito ko rin "SYA" nakilala ang pambihirang nilalang na nakilala ko haha..Siya ang isa sa mga inspirasyon ko sa buhay.Bagamat mabait,masayahin,malambing at makulet din gaya ko,kaya naman love na love ko eh.hihi..naku kapag sya ang kasama mu,palage kana lang tatawa..kase may sense of humor din hehe..






 Masarap talaga ang buhay hayskul.Sana hindi na lang natatapos ang hayskul ..haha meganun?? Dito ko na tinatapos ang aking pagkukuwento ng aking talambuhay. Ito ang aking kuwento, simple pero MASAYA :)))))

eto nako ngaun ! ^^,

   POLAh. ♥